علت فتق ناف (umbilical hernia) در کودکان چیست؟

فتق ناف زمانی اتفاق می افتد که بخشی از روده از طریق یک نقطه ضعیف در عضلات معده فشار می آورد.

فتق یک توده نرم یا برآمدگی زیر پوست ایجاد می کند. در کودکان، فتق معمولا در یکی از دو مکان ایجاد می شود:

• فتق اینگوینال در ناحیه کشاله ران رخ می دهد.
• فتق نافی در نزدیکی ناف رخ می دهد.

فتق مغبنی در نوزادان و کودکان ناشی از ضعف دیواره شکم است که در بدو تولد وجود دارد.

گاهی اوقات فتق تنها زمانی قابل مشاهده است که یک نوزاد در حین اجابت مزاج گریه می کند، سرفه می کند یا زور می زند.

فتق مغبنی لزوماً خطرناک نیست، اما ممکن است برای رفع فتق اینگوینال که دردناک یا بزرگ شده است، جراحی توصیه شود.

ترمیم فتق مغبنی یک روش جراحی رایج است و می تواند به صورت باز یا با حداقل تهاجم انجام شود.

فتق ناف در نوزادان شایع است، اما می تواند بزرگسالان را نیز درگیر کند.

در یک نوزاد، فتق ناف ممکن است به ویژه هنگامی که نوزاد گریه می کند مشهود باشد و باعث بیرون زدگی ناف شود. این نشانه آشکار فتق ناف است.

فتق ناف کودکان اغلب در دو سال اول زندگی خود به خود بسته می شود، اگرچه برخی از آنها تا سال پنجم یا بیشتر باز می مانند.

فتق های نافی که در دوران بزرگسالی ظاهر می شوند به احتمال زیاد نیاز به ترمیم جراحی دارند.

چه چیزی باعث فتق ناف می شود؟

فتق زمانی است که بخشی از روده از طریق دیواره عضلانی که قرار است آن را در جای خود نگه دارد، برآمده شود.

در فتق ناف، سوراخ در وسط ناف، در قسمتی از دیواره شکم به نام حلقه ناف قرار دارد.

حلقه ناف ماهیچه ای است که ناف را احاطه کرده است.

در دوران بارداری، بند ناف از طریق حلقه ناف جریان می یابد تا خون و مواد مغذی را به نوزاد در حال رشد برساند.

حلقه ناف باید اندکی پس از تولد بسته شود. اگر به درستی بسته نشود، روده ها می توانند از بین بروند.

این می تواند باعث برآمدگی در نزدیکی ناف شود، به خصوص زمانی که کودک گریه می کند، سرفه می کند یا فشار می آورد.

فتق ناف چگونه درمان می شود؟

اکثر فتق‌های ناف جای نگرانی ندارند و تا زمانی که کودک به 4 تا 5 سالگی برسد، بدون درمان دارویی از بین می‌روند. جراحی فقط در موارد زیر انجام می شود:

• فتق در سن 4 یا 5 سالگی بسته نمی شود.
• فتق حبس می شود (به راحتی قابل کاهش نیست).

برای عمل، پزشک:

• داروی بیهوشی می دهد تا کودک در طول عمل بخوابد و دردی احساس نکند.
• یک برش کوچک (برش) روی پوست ایجاد می کند.
• روده را به جای خود برمی گرداند.
• سوراخ یا نقطه ضعیف عضله را با بخیه می بندد.
• برش را با بخیه های قابل جذب زیر پوست و نوارهای نواری می بندد. اینها طی 7 تا 10 روز خود به خود از بین می روند.

اگر روده قابل تقلیل نباشد، کودکان گاهی نیاز به جراحی اورژانسی دارند.

این بدان معنی است که در دیواره عضلانی گیر کرده است که می تواند به روده ها آسیب برساند.

چه زمانی باید با دکتر تماس بگیرم؟

فتق ناف معمولا خود به خود بدون جراحی بسته می شود.

مراقب فتق باشید تا ببینید آیا تغییر می کند یا خیر. 

اگر کودک شما بعد از 5 سالگی هنوز فتق دارد با پزشک تماس بگیرید. فورا تماس بگیرید اگر:

• فتق بزرگتر می شود، متورم به نظر می رسد یا سفت است.
• فتق زمانی که کودک شما خواب، آرام یا دراز کشیده است بیرون می‌آید و شما نمی‌توانید آن را به داخل هل دهید.
• کودک شما بسیار بداخلاق است یا به نظر می رسد درد دارد.
• هنگامی که شما فتق را لمس می کنید، کودک شما درد دارد.
• پوست روی فتق قرمز است یا تیره تر از حد معمول به نظر می رسد.

بهترین راه ارتباط و مشاوره با دکتر بهار اشجعی فوق تخصص جراحی کودکان و نوزادان

دکتر بهار اشجعی دارای بورد فوق تخصصی در جراحی کودکان و نوزادان با استفاده از تکنیک های روز دنیا و دستگاه های مجهز و پیشرفته به درمان و انجام جراحی فتق ناف و فتق های شکمی در کودکان و نوزادان می پردازد. جهت دریافت وقت مشاوره و ویزیت در مطب یا بیمارستان می توانید از طریق شماره تماس های قرار داده شده در سایت با ایشان در ارتباط باشید.

راه های ارتباط با ما

مطب: تهران ـ انتهای بلوار کشاورز، رو به روی درب شرقی بیمارستان امام خمینی، ساختمان شیشه ای سبز، پلاک ۳۷۰ ساختمان ۴۱۶ طبقه ۳ واحد ۱۹

 تلفن: 

۰۲۱-۴۴۸۰۶۶۶۸ 

 ۰۲۱-۴۴۸۴۱۸۶۲

منبع: https://dr-ashjaei.com/

جراحی بیماری هیپوسپادیاس 

هیپوسپادیاس یک تفاوت ساختاری رایج آلت تناسلی است که در آن مجرای ادرار (لوله ای که ادرار را از مثانه به خارج از بدن می برد) به جای نوک آلت تناسلی در قسمت زیرین قرار دارد.

دهانه می تواند در هر جایی از سطح زیرین آلت تناسلی تا کیسه بیضه قرار گیرد.

وضعیتی به نام کوردی اغلب با هیپوسپادیاس دیده می شود. آکوردی یک انحنای رو به پایین آلت تناسلی است. این می تواند با یا بدون هیپوسپادیاس رخ دهد.

انواع هیپوسپادیاس 

• دیستال یا غده ای: رایج ترین شکل هنگام باز شدن در نزدیکی سر آلت تناسلی است.
• Midshaft: زمانی رخ می دهد که باز شدن در قسمت میانی تا پایینی آلت تناسلی پیدا شود.
• پنوسکروتال: این اتفاق زمانی رخ می دهد که سوراخی در محل اتصال آلت تناسلی و کیسه بیضه پیدا شود.
• پرینه: زمانی رخ می دهد که سوراخ پشت کیسه بیضه باشد. اینها شدیدترین اشکال هیپوسپادیاس و کم شایع ترین آنها هستند.

این وضعیت چقدر شایع است؟

هیپوسپادیاس از هر 150 تا 300 پسر یک نفر رخ می دهد. اگر پسری مبتلا به هیپوسپادیاس باشد، 15 درصد احتمال دارد که برادرش به این بیماری مبتلا شود.

هشت درصد از پدرانی که یک پسر مبتلا به هیپوسپادیاس دارند نیز به این عارضه مبتلا هستند.

چه چیزی باعث این وضعیت می شود؟

علت دقیق هیپوسپادیاس ناشناخته است. اعتقاد بر این است که عوامل زیادی در توسعه آن دخیل هستند. ژنتیک، محیط و هورمون ها ممکن است عواملی باشند که بر ایجاد هیپوسپادیاس تأثیر بگذارند.

هیپوسپادیاس چگونه تشخیص داده می شود؟

معمولا هیپوسپادیاس در بدو تولد مشاهده می شود. همراه با دهانه نابجا، پوست ختنه گاه اغلب ناقص است و یک هود را تشکیل می دهد. به این هود پشتی می گویند.

علائم و نشانه های هیپوسپادیاس

برخی از پسران مبتلا به اشکال خفیف هیپوسپادیاس ممکن است هیچ علامتی از هیپوسپادیاس خود نداشته باشند. 

اگر هیپوسپادیاس و/یا کوردی ترمیم نشود، کودک شما ممکن است در حین رشد به این مشکلات مبتلا شود:

• هدایت و کنترل جریان ادرار او ممکن است سخت باشد.
• آلت تناسلی ممکن است با رشد او خمیده شود و باعث اختلال در عملکرد جنسی در مراحل بعدی زندگی شود.
• اگر دهانه مجرای ادرار نزدیک یا پشت کیسه بیضه باشد، ممکن است بعداً در زندگی دچار مشکلات باروری شود.

هیپوسپادیاس چگونه درمان می شود؟

برخی از بیماران مبتلا به هیپوسپادیاس به دلیل نداشتن علائم یا ترجیح بیمار/خانواده، علاوه بر مشاهده، تحت هیچ درمانی قرار نمی گیرند.

درمان جراحی هیپوسپادیاس و کوردی می تواند ظاهر آلت تناسلی را تغییر دهد و مورد نظر برخی از بیماران / خانواده ها پس از مشورت با پزشک است.

هیچ دارویی کوردی یا هیپوسپادیاس را اصلاح نمی کند و انتظار نمی رود که این شرایط آناتومیک پیشرفت کند. 

جراحی اغلب می تواند هیپوسپادیاس را اصلاح کند. تیم مراقبت ممکن است جراحی را به موارد زیر توصیه کند:

دهانه مجرای ادرار را به نوک آلت تناسلی بیاورید. این اجازه می دهد تا جریان کنترل شده ادرار در حالت ایستاده جریان پیدا کند.

آلت تناسلی را صاف کنید (در صورت وجود آکورد) برای به حداقل رساندن خطر مقاربت دردناک در آینده.

یک اورولوژیست اطفال ممکن است نیاز به استفاده از پوست ختنه گاه به عنوان بخشی از ترمیم جراحی داشته باشد، بنابراین به این کودکان توصیه نمی شود که در بدو تولد ختنه کنند. ترمیم جراحی معمولاً بعد از 4 تا 6 ماهگی انجام می شود، اما می توان آن را بعدا انجام داد.

این جراحی معمولاً به صورت سرپایی در حالی که بیمار در خواب است و تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. در اشکال شدید هیپوسپادیاس، ترمیم جراحی ممکن است در چند مرحله انجام شود.

عوارض احتمالی  هیپوسپادیاس

جراحی هیپوسپادیاس ممکن است بسیار موفقیت آمیز باشد، اما ممکن است برخی از عوارض احتمالی وجود داشته باشد.

در برخی موارد، سوراخ یا فیستول ممکن است ایجاد شود و ادرار ممکن است از سوراخ نشت کند. ممکن است برای ترمیم این مشکل به جراحی بیشتری نیاز باشد.

ممکن است اسکار در مجرای ادرار ایجاد شود و باعث باریک شدن مجرای ادرار شود. این ممکن است در دفع ادرار اختلال ایجاد کند و همچنین باید با جراحی اصلاح شود. 

ممکن است لازم باشد بیماران تا بعد از بلوغ برای معاینه مراجعه کنند.

دکتر بهار اشجعی بهترین متخصص جراحی کودکان و نوزادان در تهران

بهترین جراح هیپوسپادیاس، متخصصی است که در زمینه درمان بیماری های تناسلی یا دستگاه ادرای کودکان و نوزادان تجربه کافی را کسب کرده  و نمونه جراحی های هیپوسپادیاس موفقیت آمیز را در کارنامه حرفه ای خود ثبت کرده باشد.

دکتر بهار اشجعی عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران و دارای بورد تخصصی در جراحی  کودکان و نوزادان است که به پشتوانه سال ها تجربه و جراحی های موفقیت آمیز هیپوسپادیاس، به عنوان یکی از بهترین جراحان هیپوسپادیاس در ایران شناخته می شود.

راه های ارتباط با ما

مطب: تهران ـ انتهای بلوار کشاورز، رو به روی درب شرقی بیمارستان امام خمینی، ساختمان شیشه ای سبز، پلاک ۳۷۰ ساختمان ۴۱۶ طبقه ۳ واحد ۱۹

تلفن:

۰۲۱-۴۴۸۰۶۶۶۸

 ۰۲۱-۴۴۸۴۱۸۶۲

منبع: https://dr-ashjaei.com/

آپاندیسیت در کودکان و درمان آن

آپاندیسیت در کودکان و نوجوانان 5 تا 20 ساله شایع تر است و در نوزادان بسیار نادر است. آپاندیسیت در کودکان باید به عنوان یک اورژانس پزشکی درمان شود.

دانستن علائم برای کمک در اسرع وقت مهم است. هرچه آپاندیسیت زودتر تشخیص داده و درمان شود، دوره نقاهت بهتری خواهد داشت.

آپاندیسیت در کودکان چقدر جدی است؟

آپاندیسیت یک اورژانس پزشکی در نظر گرفته می شود. انسداد در آپاندیس باعث رشد باکتری ها می شود که منجر به عفونت می شود.

علل احتمالی انسداد شامل مدفوع سفت (مدفوع)، غدد لنفاوی متورم در روده ها، انگل ها یا سایر شرایط است. آپاندیسیت مسری نیست.

هنگامی که آپاندیس عفونی می شود، شروع به تورم می کند. پس از 48 تا 72 ساعت عفونت، آپاندیس می تواند ترکیده و باکتری ها را در سراسر بدن پخش کند.

این یک عارضه شدید است. ترکیدن آپاندیس ممکن است منجر به تجمع چرک (آبسه) در شکم شود. آپاندیسیت برای جلوگیری از ترکیدن آپاندیس نیاز به درمان فوری دارد.

این وضعیت شایع ترین علت جراحی اورژانسی شکم در کودکان است.

چگونه بفهمم فرزندم آپاندیسیت دارد؟

تشخیص علائم اولیه آپاندیسیت به خصوص در کودکان خردسال می تواند چالش برانگیز باشد. این مفید است که بدانید به دنبال چه چیزی باشید.

علائم اولیه آپاندیسیت در کودکان

علائم اولیه آپاندیسیت در کودکان معمولاً عبارتند از:

• تب خفیف
• درد در اطراف ناف
• درد در ناحیه پایین سمت راست شکم

با پیشرفت عفونت، علائم دیگری ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• درد شدید در ناحیه شکم
• از دست دادن اشتها
• تهوع و استفراغ
• اسهال
• تورم

اغلب، به نظر می رسد درد با هر حرکتی، مانند راه رفتن، پریدن، یا سرفه بدتر می شود. سواری در ماشین نیز ممکن است ناراحت کننده باشد.

علائم پارگی آپاندیس

درد ناشی از آپاندیسیت معمولاً در اطراف ناف و ناحیه پایین سمت راست شکم قرار دارد. اگر کودک شما به طور ناگهانی دردی را که در شکمش پخش شده است توصیف کند، ممکن است آپاندیس پاره شده باشد.

هنگامی که آپاندیس می ترکد، اغلب باعث درد شدید شکم و تب بالا می شود.

آپاندیسیت در کودکان خردسال

در حالی که آپاندیسیت در نوزادان و کودکان نوپا شایع نیست، ممکن است. نوزادان و کودکان خردسال ممکن است علائم متفاوتی را نسبت به کودکان بزرگتر تجربه کنند.

همچنین ممکن است بیان احساساتشان برای آنها چالش برانگیزتر باشد.

حدود 33 درصد از کودکان مبتلا به آپاندیسیت با علائم و نشانه های کلاسیک مورد انتظار ما، مانند درد پایین شکم سمت راست، ظاهر نمی شوند.

آپاندیسیت در کودکان نوپا و پیش دبستانی ممکن است با علائم زیر ظاهر شود:

• استفراغ
• تب
• امتناع از خوردن
• اسهال

آپاندیسیت در نوزادان و کودکان نوپا ممکن است با علائم زیر ظاهر شود:

• تحریک پذیری
• بی حالی (خستگی)
• شکم متورم
• استفراغ

آپاندیسیت در نوزادان و کودکان خردسال اغلب با سایر عفونت ها مانند گاستروانتریت یا عفونت دستگاه ادراری (UTI) اشتباه گرفته می شود.

کودکان خردسال در مقایسه با کودکان بزرگتر در معرض خطر بیشتری برای ترکیدن آپاندیس (سوراخ شدن) هستند. علائم آنها نیز ممکن است به تعویق بیفتد.

برای تعیین اینکه آیا فرزند خردسال شما مبتلا به آپاندیسیت است، نحوه غذا خوردن، حرکت، بازی، خواب و مدفوع او را مشاهده کنید.

اگر نگران آپاندیسیت هستید، با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی فرزندتان تماس بگیرید. آپاندیسیت بیشتر در سنین مدرسه و نوجوانان دیده می شود. در مردان شایع تر از زنان است.

آپاندیسیت در کودکان چگونه تشخیص داده می شود؟

آپاندیسیت در کودکان با معاینه فیزیکی، سابقه پزشکی، آزمایش خون و مطالعات تصویربرداری تشخیص داده می شود.

ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی از کودک شما می‌خواهد که درد خود، احساس آن، محل وقوع آن، زمانی که شروع شده و در حال بدتر شدن است را شرح دهد.

تیم مراقبت های بهداشتی فرزند شما آزمایشاتی را برای رد سایر علل احتمالی علائم آنها انجام خواهد داد. سایر دلایل ممکن می تواند شامل سنگ کلیه، ذات الریه، UTI، گاستروانتریت یا سایر عفونت ها باشد.

تست های تشخیصی مورد انتظار عبارتند از:

آزمایش خون: شمارش کامل خون (CBC) و پروتئین واکنشی C (CRP) برای آزمایش عفونت و التهاب

آزمایش ادرار: آزمایش ادرار برای آزمایش عفونت مثانه

مطالعه تصویربرداری: اشعه ایکس، سونوگرافی یا توموگرافی کامپیوتری (CT) شکم برای جستجوی آپاندیس متورم.

آپاندیسیت در کودکان چگونه درمان می شود؟

به محض اینکه کودک شما تشخیص داده شد، تیم مراقبت های بهداشتی او بلافاصله درمان آپاندیسیت را آغاز می کند.

ابتدا، کودک شما یک تزریق داخل وریدی (IV) برای مایعات و آنتی بیوتیک ها دریافت می کند. اکثر کودکان مبتلا به آپاندیسیت به جراحی برای برداشتن آپاندیس (آپاندکتومی) نیاز دارند.

آپاندکتومی معمولاً به روش لاپاراسکوپی انجام می شود. اکثر بچه ها برای نظارت، کنترل درد و آنتی بیوتیک های IV حدود یک روز پس از جراحی در بیمارستان می مانند.

هیچ راهی برای پیشگیری از آپاندیسیت وجود ندارد، اما درمان زودهنگام می تواند خطر عوارضی مانند پارگی آپاندیس را کاهش دهد.

اگر فرزند شما ترکیدگی آپاندیس را تجربه کند، مدت اقامت او در بیمارستان برای دوره طولانی‌تری آنتی‌بیوتیک IV تمدید می‌شود.

بعد از جراحی چه اتفاقی می افتد؟

اکثر کودکان پس از عمل آپاندکتومی یک روز در بیمارستان می مانند. فرزند شما همچنان یک IV برای دریافت آنتی بیوتیک و مایعات خواهد داشت.

تیم مراقبت های بهداشتی فرزند شما درد او را کنترل می کند و در صورت نیاز دارو تجویز می کند. اکثر کودکان بدون هیچ مشکلی پس از جراحی به سرعت بهبود می یابند. با این حال، هر گونه جراحی عوارض احتمالی دارد.

هنگامی که فرزند شما از بیمارستان مرخص شد، تیم مراقبت های بهداشتی به شما دستور می دهد که علائم عفونت را تحت نظر داشته باشید. در صورت مشاهده هر یک از علائم زیر با جراح فرزند خود تماس بگیرید:

• تب بیش از 101.5 فارنهایت
• استفراغ کنترل نشده
• بدتر شدن درد
• قرمزی یا تورم در محل برش
• چرک یا تخلیه از برش

خلاصه

آپاندیسیت در کودکان زمانی رخ می دهد که آپاندیس عفونی یا ملتهب شود. آپاندیسیت یک اورژانس پزشکی است و نیاز به درمان فوری دارد.

علائم آپاندیسیت در کودکان شامل تب خفیف، درد ناف، درد در ناحیه پایین سمت راست شکم، تهوع و استفراغ است.

تیم مراقبت های بهداشتی شما آزمایش خون، آزمایش ادرار و مطالعات تصویربرداری را برای تشخیص این وضعیت انجام می دهد. درمان آپاندیسیت شامل مایعات وریدی و آنتی بیوتیک، جراحی و داروهای ضد درد است.

درباره دکتر بهار اشجعی

دکتر بهار اشجعی دارای بورد فوق تخصصی در جراحی کودکان و نوزادان از پزشکان منحصر به فرد و ماهر در زمینه جراحی اطفال و کودکان در تهران هستند، ایشان دوره پزشکی عمومی را در دانشگاه شهید بهشتی تهران گذراندند و بعد از اتمام دوره پزشکی عمومی به تحصیل در رشته جراحی عمومی در دانشگاه شهید بهشتی تهران پرداختند، بلافاصله بعد از فارغ التحصیلی در رشته جراحی عمومی، در رشته جراحی اطفال پذیرفته شدند و دوره جراحی اطفال را در دانشگاه علوم پزشکی تهران گذراندند و موفق به کسب رتبه اول کشوری در برد فوق تخصصی جراحی اطفال شدند.

راه های ارتباط با ما

مطب: تهران ـ انتهای بلوار کشاورز، رو به روی درب شرقی بیمارستان امام خمینی، ساختمان شیشه ای سبز، پلاک ۳۷۰ ساختمان ۴۱۶ طبقه ۳ واحد ۱۹

آدرس: بیمارستان کودکان تهران: تقاطع خیابان طالقانی و ولیعصر، روبروی جهاد کشاورزی، پلاک ۴۵۴ 

بیمارستان لاله شهرک غرب: تهران ، شهرک غرب ، فاز ۵ ، خیابان سیمای ایران ، نبش فلامک جنوبی

 منبع: https://dr-ashjaei.com/

بی اختیاری ادرار در کودکان (urinary incontinence)

شیوع بی اختیاری ادرار در کودکان بر حسب سن و جنسیت متفاوت است. در مطالعات کودکان 6 تا 14 ساله، 10 درصد به شب ادراری و 2.8 درصد به بی اختیاری ادرار در روز گزارش شده است. بی اختیاری ادرار در طول روز شیوع کمتری نسبت به شب ادراری دارد و معمولاً زودتر در دوران کودکی برطرف می شود.

بی اختیاری در کودکان چقدر شایع است؟

بی اختیاری شبانه یا شب ادراری حدود 30 درصد از کودکان در 4 سالگی، 10 درصد در 7 سالگی، 3 درصد در 12 سالگی و 1 درصد در سن 18 سالگی را تحت تاثیر قرار می دهد. حدود 0.5 درصد از بزرگسالان همچنان به بی اختیاری شبانه مبتلا هستند.

بی اختیاری ادرار از دست دادن کنترل مثانه است. در کودکان زیر 3 سال، عدم کنترل کامل مثانه طبیعی است. با بزرگتر شدن کودکان، توانایی کنترل مثانه خود را افزایش می دهند. هنگامی که خیس شدن در کودکی اتفاق می افتد که به اندازه کافی بزرگ است که بتواند مثانه خود را کنترل کند، به آن شب ادراری می گویند.

شب ادراری می تواند در طول روز یا شب اتفاق بیفتد. شب ادراری می تواند ناامید کننده باشد. اما مهم است که صبور باشید و به یاد داشته باشید که این تقصیر فرزند شما نیست. کودک کنترلی بر شب ادراری ندارد. و راه های زیادی برای درمان شب ادراری و کمک به کودک شما وجود دارد.

بسیاری از کودکان ممکن است هر از گاهی شب ادراری داشته باشند. ممکن است برخی از کودکان بیشتر از سایرین طول بکشد تا کنترل مثانه خود را یاد بگیرند. دختران اغلب قبل از پسران کنترل مثانه دارند.

به همین دلیل شب ادراری در دختران زودتر از پسران تشخیص داده می شود. ممکن است شب ادرای در دختران در سن 5 سالگی تشخیص داده شوند. پسران حداقل تا سن 6 سالگی تشخیص داده نمی شوند.

انواع شب ادراری

پزشکان شب ادراری را به چهار نوع تقسیم می کنند. یک کودک ممکن است یک یا چند نوع از این موارد را داشته باشد

• شب ادراری روزانه (روزانه). این خیس شدن در طول روز است.
• شب ادراری شبانه (شب). این به معنای خیس شدن در طول شب است. اغلب به آن شب ادراری می گویند. این شایع ترین نوع شب ادراری است.
• شب ادراری اولیه. این زمانی اتفاق می افتد که کودک آموزش توالت را به طور کامل تسلط نداشته باشد.
• شب ادراری ثانویه. این زمانی است که کودک یک دوره خشکی دارد، اما پس از آن به دوره های خیس شدن برمی گردد.

چه چیزی باعث شب ادراری می شود؟

شب ادراری علل احتمالی زیادی دارد. علت شب ادراری اغلب مشخص نیست. اما برخی از علل احتمالی ممکن است شامل یک یا چند مورد از این عوامل باشند:

• اضطراب
• اختلال نقص توجه/بیش فعالی (ADHD)
• ژن های خاص
• یبوست که به مثانه فشار وارد می کند.
• دیابت
• کمبود هورمون آنتی دیورتیک (ADH) در بدن هنگام خواب است.
• آپنه انسدادی خواب (OSA)
• مثانه بیش‌فعال
• رشد فیزیکی کندتر
• مثانه کوچک
• مشکلات ساختاری در دستگاه ادراری
• مشکل احساس پر بودن مثانه در هنگام خواب
• عفونت دستگاه ادراری (UTI)
• خواب بسیار عمیق

شب ادراری در طول روز ممکن است ناشی از موارد زیر باشد:

• اضطراب
• کافئین
• یبوست که به مثانه فشار وارد می کند.
• به اندازه کافی به دستشویی نروید.
• هنگام رفتن به اندازه کافی ادرار نمی کند.
• مثانه بیش‌فعال
• مثانه کوچک
• مشکلات ساختاری در دستگاه ادراری
• عفونت دستگاه ادراری (UTI)

شب ادراری چگونه تشخیص داده می شود؟

پزشک فرزند شما در مورد سابقه پزشکی فرزند شما سوال خواهد کرد. حتماً به پزشک  بگویید:

اگر سایر اعضای خانواده شب ادراری داشته اند.

کودک شما چند بار در طول روز ادرار می کند.

چقدر کودک شما در عصر مایعات می نوشد.

اگر کودک شما علائمی مانند درد یا سوزش هنگام ادرار کردن دارد.

اگر ادرار تیره یا کدر است یا خون در آن وجود دارد.

اگر فرزند شما یبوست دارد 

اگر فرزند شما اخیراً در زندگی خود استرس داشته است.

پزشک ممکن است فرزند شما را معاینه فیزیکی کند. ممکن است فرزند شما به آزمایشاتی مانند آزمایش ادرار یا آزمایش خون نیز نیاز داشته باشد. اینها برای بررسی یک مشکل پزشکی مانند عفونت یا دیابت انجام می شود.

شب ادراری چگونه درمان می شود؟

در بسیاری از موارد بی اختیاری ادرار در کودکان به مرور زمان از بین می رود و نیازی به درمان ندارد. در صورت نیاز به درمان، بسیاری از روش ها می توانند کمک کنند. این شامل:

تغییرات در مصرف مایعات. ممکن است به شما گفته شود که در ساعات معینی از روز یا عصرها به کودکتان مایعات کمتری بدهید.

دور نگه داشتن کافئین. از رژیم غذایی کودک کافئین را می توان در کولا و بسیاری از نوشابه ها یافت. همچنین در چای سیاه، نوشیدنی های قهوه و شکلات یافت می شود.

شب بیداری طبق برنامه. این بدان معناست که کودک خود را در شب بیدار کنید تا ادرار کند.

آموزش مثانه. این شامل تمرینات و ادرار کردن بر اساس برنامه است.

استفاده از زنگ هشدار رطوبت. این از سنسوری استفاده می کند که رطوبت را تشخیص می دهد و زنگ هشدار را به صدا در می آورد. سپس کودک شما برای استفاده از حمام بلند می شود.

داروها. داروها می توانند سطح ADH را افزایش دهند یا عضلات مثانه را آرام کنند.

مشاوره. کار با یک مشاور می تواند به فرزند شما کمک کند تا با تغییرات زندگی یا استرس های دیگر کنار بیاید.

برای یافتن بهترین انتخاب هایی که ممکن است به کودک شما کمک کند، با پزشک کودک خود مشورت کنید.

نکاتی برای مدیریت شب ادراری

• به یاد داشته باشید، فرزند شما نمی تواند بدون کمک شما مشکل را کنترل کند.
• مطمئن شوید که کودک خود را سرزنش یا تحقیر نکنید.
• اطمینان حاصل کنید که فرزند شما توسط خانواده یا دوستان مورد تمسخر قرار نمی گیرد.
• تخت تشک کودک خود را با یک ملحفه پلاستیکی محافظت کنید.
• هنگام بیرون رفتن از خانه، لباس های اضافی برای کودک خود به همراه داشته باشید.

درباره دکتر بهار اشجعی

دکتر بهار اشجعی دارای بورد فوق تخصصی در جراحی کودکان و نوزادان از پزشکان منحصر به فرد و ماهر در زمینه جراحی اطفال و کودکان در تهران هستند، ایشان دوره پزشکی عمومی را در دانشگاه شهید بهشتی تهران گذراندند و بعد از اتمام دوره پزشکی عمومی به تحصیل در رشته جراحی عمومی در دانشگاه شهید بهشتی تهران پرداختند.

بلافاصله بعد از فارغ التحصیلی در رشته جراحی عمومی، در رشته جراحی اطفال پذیرفته شدند و دوره جراحی اطفال را در دانشگاه علوم پزشکی تهران گذراندند و موفق به کسب رتبه اول کشوری در برد فوق تخصصی جراحی اطفال شدند.

راه های ارتباط با ما

مطب:  تهران ـ انتهای بلوار کشاورز، رو به روی درب شرقی بیمارستان امام خمینی، ساختمان شیشه ای سبز، پلاک ۳۷۰ ساختمان ۴۱۶ طبقه ۳ واحد ۱۹

۰۲۱-۴۴۸۰۶۶۶۸

  ۰۲۱-۴۴۸۴۱۸۶۲

بیمارستان کودکان تهران: تقاطع خیابان طالقانی و ولیعصر، روبروی جهاد کشاورزی، پلاک ۴۵۴

بیمارستان لاله شهرک غرب: تهران ، شهرک غرب ، فاز ۵ ، خیابان سیمای ایران ، نبش فلامک جنوبی

منبع: https://dr-ashjaei.com/

درمان و جراحی چسبندگی انگشتان و چند انگشتی در کودکان و نوزادان

از هر 1000 نوزادی که هر سال به دنیا می‌آیند، 1 نفر دارای نوعی پلی داکتیلی(Polydactyly) است. حتی اگر یکی از شایع ترین بیماری های مادرزادی باشد، به طور کلی هنوز این بیماری نسبتا نادر هستند. این بیماری در جمعیت های هندی شایع ترین است و دومین اختلال مادرزادی شایع دست است.

پلی داکتیلی معمولاً ژنتیکی است. این حالت برای پسران و دختران به یک اندازه اتفاق می افتد. در میان گروه‌های قومی تفاوت‌هایی در تعداد انگشتان اضافی روی انگشت کوچک یا شست دست وجود دارد. اکثر کودکان مبتلا به پلی داکتیلی سالم هستند.

پلی داکتیلی وضعیتی است که در آن فرد بیش از پنج انگشت در هر دست یا پنج انگشت در هر پا دارد. این شایع ترین نقص مادرزادی دست و پا است، به طوری که فرد هیچ ناهنجاری فیزیکی یا اختلال فکری دیگری نداشته باشد.

علائم اختلال چند انگشتی یا پلی داکتیلی 

پلی داکتیلی باعث می شود که فرد انگشتان یا انگشتان اضافی روی یک یا هر دو دست یا پای خود داشته باشد. رقم یا ارقام اضافی ممکن است:

• کامل و کاملا انگشت تشکیل شده
• تا حدی تشکیل شده، با مقداری استخوان
• فقط یک توده کوچک از بافت نرم (به نام نوبین)

درمان پلی داکتیلی یا اختلال چند انگشتی

درمان پلی داکتیلی به نحوه و مکان اتصال انگشت اضافی به دست یا پا بستگی دارد. در بیشتر موارد، انگشت اضافی در دو سال اول زندگی کودک حذف می شود. این به کودک امکان استفاده معمولی از دست خود را می دهد و به پاهای او اجازه می دهد تا در کفش جا شوند.

گاهی اوقات بزرگسالان برای بهبود ظاهر یا عملکرد دست یا پای خود تحت عمل جراحی قرار می گیرند. جراحی معمولاً سرپایی، با بی حسی موضعی یا عمومی است.

تشخیص پلی داکتیلی

سونوگرافی می تواند پلی داکتیلی را در جنین در سه ماه اول رشد نشان دهد. پلی داکتیلی ممکن است تنها ایجاد شده باشد یا ممکن است با سندرم ژنتیکی دیگری همراه باشد. پزشک از شما خواهد پرسید که آیا سابقه خانوادگی پلی داکتیلی وجود دارد یا خیر. آنها همچنین ممکن است آزمایش ژنتیکی را برای بررسی وجود ناهنجاری در کروموزوم ها انجام دهند که می تواند شرایط دیگری را نشان دهد.

اگر سایر شرایط ژنتیکی درگیر باشد، پزشک و احتمالاً یک متخصص ژنتیک پزشکی در مورد سلامت کودک صحبت خواهند کرد. هنگامی که کودک متولد می شود، پلی داکتیلی را می توان به راحتی دید. اگر پزشک مشکوک باشد که کودک دارای بیماری های ژنتیکی دیگری است، آزمایشات بیشتری روی کروموزوم های کودک انجام می دهد 

همچنین ممکن است پزشک عکس برداری از انگشت یا اعداد درگیر را با اشعه ایکس تجویز کند تا ببیند چگونه به انگشتان دیگر چسبیده اند و آیا استخوانی دارند یا خیر. جراحی برای بزرگسالان نیز برای بهبود ظاهر یا عملکرد دست یا پا امکان پذیر است.

عوارض جراحی پلی داکتیلی

عوارض جراحی نادر است اما ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• خطر عفونت
• توده حساسی که در آن رقم یا نوبین برداشته شده است.
• حرکت محدود انگشت بازسازی شده

زمان بهبودی جراحی اختلال چند انگشتی

اکثر کودکان باید چند روز پس از جراحی در بیمارستان بمانند. معمولاً مقداری کبودی، تورم و تغییر رنگ ناخن روی انگشتان وجود دارد. پس از ترخیص از بیمارستان، کودکان در هنگام بهبودی احتمالاً به داروهای مسکن نیاز دارند.

در اکثر موارد، درمان سینداکتیلی با موفقیت امکان پذیر است. معمولاً یک ماه یا بیشتر طول می کشد تا کودکان بتوانند روی انگشتان پا جدا شده فشار وارد کنند و 3 تا 6 ماه برای بهبودی کامل پس از جراحی بسته به شدت عمل، زمان می برد.

دکتر بهار اشجعی دارای بورد فوق تخصصی در جراحی کودکان و نوزادان از پزشکان منحصر به فرد و ماهر در زمینه جراحی اطفال و کودکان در تهران هستند، ایشان دوره پزشکی عمومی را در دانشگاه شهید بهشتی تهران گذراندند و بعد از اتمام دوره پزشکی عمومی به تحصیل در رشته جراحی عمومی در دانشگاه شهید بهشتی تهران پرداختند، بلافاصله بعد از فارغ التحصیلی در رشته جراحی عمومی، در رشته جراحی اطفال پذیرفته شدند و دوره جراحی اطفال را در دانشگاه علوم پزشکی تهران گذراندند و موفق به کسب رتبه اول کشوری در برد فوق تخصصی جراحی اطفال شدند.

راه های ارتباط با ما

مطب:  تهران ـ انتهای بلوار کشاورز، رو به روی درب شرقی بیمارستان امام خمینی، ساختمان شیشه ای سبز، پلاک ۳۷۰ ساختمان ۴۱۶ طبقه ۳ واحد ۱۹

تلفن:

۰۲۱-۴۴۸۰۶۶۶۸

۰۲۱-۴۴۸۴۱۸۶۲

منبع: https://dr-ashjaei.com/

بهترین روش درمان تنگی مجاری ادرار کدام است؟

تنگی مجرای ادرار باریک شدن مجرای ادرار است. این باریک شدن، تخلیه ادرار را دشوار می کند. تنگی ممکن است مادرزادی باشد (در بدو تولد وجود داشته باشد) یا در نتیجه التهاب، آسیب، بیماری یا جراحی قبلی باشد. مجرای ادرار لوله نازکی است که ادرار را از مثانه به خارج از بدن می برد. تنگی مجرای ادرار زمانی است که باریک شدن از بافت اسکار در مجرای ادرار رخ می دهد. تنگی مجرای ادرار می تواند توانایی دفع ادرار را مختل کند و باعث شود ادرار در مجرای ادراری عقب بیفتد. این می تواند منجر به آسیب کلیه شود.

علل تنگي مجاري ادرار (urethral stricture)

دستکاری مجرای ادرار یکی از شایع ترین علل تنگی مجرای ادرار است. دستکاری مجرای ادرار می تواند شامل موارد زیر باشد:

• سابقه براکی تراپی پروستات، نوعی درمان سرطان
• سابقه پروستاتکتومی
• آسیب ناشی از کاتتر مجرای ادراری ساکن
• اصلاح هیپوسپادیاس

(هیپوسپادیاس یک ناهنجاری مادرزادی است که در آن منفذ مجرای ادرار به جای نوک آلت از قسمت زیرین آلت تناسلی خارج می شود).

تخمین زده می شود که 45 درصد از تنگی های مجرای ادرار به دلیل دستکاری مجرای ادرار برای درمان رخ می دهد، در حالی که 30 درصد به دلایل ناشناخته است. 20 درصد دیگر به دلیل عفونت های باکتریایی است که باعث التهاب در مجرای ادرار می شود.

علائم تنگی مجاری ادرار

علائم تنگی مجرای ادرار عبارتند از:

• احساس می کنید که مثانه بعد از ادرار کردن خالی نیست.
• عفونت های مکرر دستگاه ادراری (UTIs)
• افزایش تکرر ادرار
• از دست دادن کنترل مثانه
• درد هنگام ادرار کردن
• تورم آلت تناسلی یا ساختارهای اطراف آن
• بیشتر از حد معمول طول می کشد تا ادرار کنید.
• احساس فوریت ادرار

بدون درمان تنگی مجرای ادرار می تواند عوارض شدید مرتبط با سیستم ادراری، مانند عفونت کلیه و سنگ کلیه ایجاد کند.

تفاوت تنگی مجاری ادرار در مردان و زنان

تنگی مجرای ادرار در بین مردان بسیار شایع تر از زنان است. مجرای ادرار مردان بسیار طولانی تر از مجرای ادرار در زنان است، بنابراین بیشتر در معرض آسیب است که می تواند منجر به تنگی شود.

انواع تنگی مجاری ادرار در مردان

متخصصان مراقبت های بهداشتی معمولا تنگی مجرای ادرار را بر اساس محل وقوع آنها در مجرای ادرار مردانه طبقه بندی می کنند.

تنگی مجرای ادرار خلفی: مجرای ادرار خلفی حدود 1 تا 2 اینچ طول دارد و از دهانه مثانه به قسمتی از مجرای ادرار از طریق پروستات و عضلات کف لگن عبور می کند. تنگی های خلفی بیشتر به دلیل آسیب به لگن مانند شکستگی لگن است.

تنگی مجرای ادرار قدامی: مجرای ادرار قدامی قسمتی در پایین دست از بخش خلفی است که 9 تا 10 اینچ آخر مجرای ادرار مرد را شامل می شود. شایع‌ترین علل تنگی مجرای ادراری قدامی عبارتند از: داشتن سابقه کاتتریزاسیون ادراری، آسیب دیدگی استرادل یا تجربه ضربه مستقیم به آلت تناسلی.
پزشک از آزمایش‌های تشخیصی برای تعیین نوع تنگی در مردان استفاده می‌کند.

درمان تنگی مجرای ادرار

درمان تنگی مجرای ادرار به محل وقوع، علائمی که ایجاد می‌کنند و سلامت کلی فرد بستگی دارد. اگر فردی علائم قابل توجهی نداشته باشد، پزشک ممکن است منتظر بماند تا علايم بهبودی را ببيند. اگر فردی احتباس ادرار قابل توجهی داشته باشد، پزشک ممکن است قرار دادن یک کاتتر مخصوص به نام سوپراپوبیک را توصیه کند.

اکثر بیماران پس از عمل تنگی مجرای ادرار نسبتاً سریع بهبود پیدا می کنند، اما تورم ناشی از عمل جراحی باز تنگی مجرای ادرار ممکن است هفته ها طول بکشد تا به طور کامل بهبود یابد. به طور کلی توصیه می شود تا زمانی که سوند برداشته شود، فعالیت نوزاد یا کودک خود را به نیازهای اولیه محدود نمایید. درد کودک باید در هفته اول پس از جراحی تنگی مجرای ادرار بهبود پیدا کند.

بهترین جراح تنگی مجرای ادرار، متخصصی است که در زمینه درمان بیماری های تناسلی یا دستگاه ادرای کودکان و نوزادان تجربه کافی را کسب کرده و نمونه جراحی های تنگی نوک ادرار موفقیت آمیز را در کارنامه حرفه ای خود ثبت کرده باشد.

دکتر بهار اشجعی عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران و دارای بورد تخصصی در جراحی کودکان و نوزادان است که به پشتوانه سال ها تجربه و جراحی های موفقیت آمیز تنگی مجاری ادرار(مجاری بولبار)، به عنوان یکی از بهترین جراحان درمان تنگی مجرای ادرار در ایران شناخته می شود.

راه های ارتباط با ما

مطب: تهران ـ انتهای بلوار کشاورز، رو به روی درب شرقی بیمارستان امام خمینی، ساختمان شیشه ای سبز، پلاک ۳۷۰ شماره ۴۱۶ طبقه ۳ واحد ۱۹

تلفن:

۰۲۱-۴۴۸۰۶۶۶۸

۰۲۱-۴۴۸۴۱۸۶۲

منبع: https://dr-ashjaei.com/

درمان فتق کشاله ران (Inguinal hernia)

فتق یک بیماری شایع است که نیاز به مراقبت پزشکی به موقع دارد. اینها برخی از علائم و نشانه های فتق است که نباید نادیده گرفت. فتق زمانی رخ می دهد که نقصی در فاسیای دیواره شکم و عضلات وجود داشته باشد که از طریق آن محتویات داخلی بدن مانند روده کوچک و بزرگ، معده، مثانه یا سایر اندام ها بیرون زده است. هم در مردان و هم در زنان دیده می شود.

فتق کشاله ران لزوما خطرناک نیست. با این حال، به خودی خود بهبود نمی یابد و می تواند منجر به عوارض تهدید کننده زندگی شود. پزشک شما احتمالاً جراحی را برای رفع فتق اینگوینال که دردناک یا بزرگ شده است توصیه می کند. ترمیم فتق کشاله ران یک روش جراحی رایج است.

عوامل خطری که منجر به فتق می شوند عبارتند از سن، بارداری، آسیب شکمی به دلیل آسیب، سابقه خانوادگی، یبوست، بلند کردن وزنه های سنگین، سرفه های مکرر و حتی افزایش وزن ناگهانی. پزشک علت فتق شما را مشخص می کند و درمان مناسب را به شما پیشنهاد می کند.

علائم و نشانه‌های فتق

علائم و نشانه‌های فتق عبارتند از تورم یا برآمدگی در کشاله ران یا کیسه بیضه (یعنی کیسه حاوی بیضه)، درد هنگام بلند کردن اجسام، احساس پری و حتی انسداد روده. شما به هیچ وجه نباید این علائم را ساده بگیرید.

تشخیص فتق کشاله ران

کارشناس سلامت یک معاینه فیزیکی برای تایید تشخیص فتق انجام می دهد. بنابراین، شما باید فقط دستورالعمل های ارائه شده توسط پزشک را دنبال کنید. این وضعیت اگر به درستی با آن مقابله نشود، می تواند زمان سختی را برای شما رقم بزند.

فتق درمان نشده می تواند باعث انسداد روده، حبس یا خفه شدن شود و انجام فعالیت های دنیای واقعی را به راحتی برای شما دشوار کند. علاوه بر این، فرد باید به هر تغییری که در بدن رخ می دهد توجه کند و به پزشک گزارش دهد.

علائم فتق کشاله ران

علائم و نشانه های فتق کشاله ران عبارتند از

• برآمدگی در ناحیه دو طرف استخوان شرمگاهی، که در حالت ایستاده آشکارتر می شود، به خصوص اگر سرفه می کنید یا فشار می آورید.
• احساس سوزش یا درد در برآمدگی
• درد یا ناراحتی در کشاله ران، به خصوص هنگام خم شدن، سرفه کردن یا بلند شدن
• احساس سنگینی یا کشیدن در کشاله ران شما
• ضعف یا فشار در کشاله ران شما
• گاهی اوقات درد و تورم در اطراف بیضه ها هنگام فرود آمدن روده بیرون زده به داخل کیسه بیضه

نشانه های مشکل فتق کشاله ران

اگر نتوانید فتق را به داخل فشار دهید، محتویات فتق ممکن است در دیواره شکم به دام افتاده باشد (حبس شود). فتق حبس شده می تواند خفه شود، که جریان خون را به بافتی که به دام افتاده است قطع می کند. فتق خفه شده در صورت عدم درمان می تواند تهدید کننده زندگی باشد.

علائم و نشانه های فتق خفه شده عبارتند از:

• حالت تهوع، استفراغ یا هر دو
• تب
• درد ناگهانی که به سرعت تشدید می شود.
• برآمدگی فتق که قرمز، بنفش یا تیره می شود.
• ناتوانی در حرکت روده یا دفع گاز

عوامل خطر فتق کشاله ران

عواملی که در ایجاد فتق اینگوینال نقش دارند عبارتند از:

مرد بودن. مردان هشت برابر بیشتر از زنان در معرض ابتلا به فتق کشاله ران هستند.

افزايش سن.با افزایش سن عضلات ضعیف می شوند.

سفیدپوست بودن.

سابقه خانوادگی. شما یکی از اقوام نزدیک مانند والدین یا خواهر و برادری دارید که این بیماری را دارد.

سرفه های مزمن. مانند سیگار کشیدن.

یبوست مزمن. یبوست باعث زور زدن در هنگام اجابت مزاج می شود.

بارداری. بارداری می تواند عضلات شکم را ضعیف کرده و باعث افزایش فشار داخل شکم شما شود.

زایمان زودرس و وزن کم هنگام تولد. فتق مغبنی در نوزادانی که نارس یا با وزن کم به دنیا می آیند بیشتر دیده می شود.

فتق کشاله ران قبلی یا ترمیم فتق. حتی اگر فتق قبلی شما در دوران کودکی رخ داده باشد، شما در معرض خطر ابتلا به فتق مغبنی دیگری هستید.

جلوگیری از فتق کشاله ران

شما نمی توانید از نقص مادرزادی که شما را مستعد ابتلا به فتق اینگوینال می کند جلوگیری کنید. با این حال، می‌توانید فشار روی عضلات و بافت‌های شکم خود را کاهش دهید. مثلا:

وزن سالم را حفظ کنید. با پزشک خود در مورد بهترین برنامه ورزشی و رژیم غذایی برای شما صحبت کنید.

بر غذاهای پر فیبر تاکید کنید. میوه ها، سبزیجات و غلات کامل حاوی فیبر هستند که می تواند به جلوگیری از یبوست و زور زدن کمک کند.
اجسام سنگین را با احتیاط بلند کنید یا از بلند کردن اجسام سنگین خودداری کنید. اگر باید چیزی سنگین بلند کنید، همیشه از زانو خم شوید - نه از کمر.

سیگار نکشيد. سیگار علاوه بر نقش آن در بسیاری از بیماری های جدی، اغلب باعث سرفه مزمن می شود که می تواند منجر به یا تشدید فتق مغبنی شود.

نتیجه گیری

نباید نگران باشيد زیرا گزینه های جراحی کم تهاجمی زیادی برای درمان فتق در دسترس است. فقط مراقب علائم باشید و به موقع از متخصص کمک و راهنمایی بخواهید.

راه های ارتباط با ما

مطب: تهران ـ انتهای بلوار کشاورز، رو به روی درب شرقی بیمارستان امام خمینی، ساختمان شیشه ای سبز، پلاک ۳۷۰ شماره ۴۱۶ طبقه ۳ واحد ۱۹

تلفن:

۰۲۱-۴۴۸۰۶۶۶۸

۰۲۱-۴۴۸۴۱۸۶۲

بیمارستان کودکان تهران: تقاطع خیابان طالقانی و ولیعصر، روبروی جهاد کشاورزی، پلاک ۴۵۴

بیمارستان لاله شهرک غرب: تهران ، شهرک غرب ، فاز ۵ ، خیابان سیمای ایران ، نبش فلامک جنوبی

منبع: https://dr-ashjaei.com/